BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS »

29 Haziran 2010 Salı

ALFABEM YENİK DÜŞTÜ SANA


Aramıza en uzun ayrılığı bir harf boyunca bırakıyorum.
Nokta bile koyamadığım saf hislerimi acı duymadan sonlandırıyorum.
İlk cümleme alfabemin en büyük harfi ile başlıyorum.
Ve sessizce diyorum kimse duymadan görmeden ..

Seni Sevemiyorum kadın..
Seni Sevemiyorum.

Halbu ki gece gibiydin kadın..
Şarap kırmızısı cümlelerimi neden, niçin siyaha boyadın..
Hiç göremedi derin gözlerin ruhumu...
Vücudumu sarmış koyu sisi mahkum bıraktın tenime..

Aslında gönlümden eserdi ılık meltem
Yüzüne dokunurdum, saçlarında gezinirdim..
Bazen ise kalderalı çingeneler gibi sönük ateşin etrafında kıvrak dansınla hayal ederdim silüetini..
Hatta bir keman tınısında seyrederdim saç diplerindeki yıldızları
Her ritimde aşka gelirdim..

Dur bi saniye..
Dur..
Bu sefer yarım bırakıyorum yazımı..
gidemiyor kırık parmaklarım parçalanmış kalbime,
düşlerim çalınmış bıraktığım yerden yine..

Boşver..
Hayallerim boğazımda yutkunur halde kalsın, düğümlensin, dursun içimde..

Bak...
Seni bitiremedim bu gece de içimden atıp kurtulamadım...
Noktası olmayan bir yazı daha, hep devamı gelecek bu yazıların
Çünkü; her gece acın gelip beni buluyor..

Şimdi..
Tekrar...
Son cümlemi alfabenin ilk büyük harfi ile bitiriyorum
Ve haykırarak, rüzgarı sesime katarak söylüyorum..

Seviyorum seni gecemi çalan kadın..
Sevilmediğimi bilerek..

fatih akardere

0 yorum: