Yine öyle bir akşamüstü saati işte...
Ben yine olay yerindeyim
Hergün yüzlerce kelimeyi katlettiğim, kanattığım yerde...

Aklımın odalarında parmak ucunda yürüyorum
Elimde yine cinayet aletim, kalemim...
Az önce bir "seni seviyorum"un önünden geçtim
Bilekleri kesikler içinde, intihar müptelası bir "seni seviyorum"un...
Bütün kelimeler yardım için sağa sola koşuştururken
bir kapının eşiğinden bakıp kıs kıs gülen "ben de seni"yi gördüm...
Neye güldüğünü sordum merakla, "seni seviyorum"a dedi...
Kan beynime sıçramıştı, yakasına yapıştığım gibi göz göze geldik, irkildim !

O gerçek "seni seviyorum" değil dedi, şaşırdım...
O, ben yokum diye intihar eden "ben de seni"ye muhtaç
"seni seviyorum" kılığındaki "pazarlıkçı aşk(!)" dedi
İnanmak istemiyordum, omzuma dokundu ve -izle- dedi...
Kelimelerin arasından sıyrıla sıyrıla "pazarlıkçı aşk(!)" olduğunu söylediği
ölmek üzere olan zavallı "seni seviyorum"un yanına gitti...
Nefesimi tutmuş, olacakları bekliyordum...
ve tam da o anda hiç beklemediğim bir şey oldu;
"ben de seni"nin -ben geldim- demesiyle
az önce bilekleri kesikler içerisinde can çekişen "seni seviyorum"
şey pardon "pazarlıkçı aşk(!)" sanki hiçbir şeyi yokmuşçasına zımba gibi ayağa kalktı...
"ben de seni"yi öpücüklere boğuyor ve gülücükler saçıyordu
Bileklerinin kesiği iyileşmiş, ölmeye de hiç niyeti yoktu...

Yaşadığım hayal kırıklığıyla kelimelerin arasında çöktüm kaldım...
Bunca yıldır "seni seviyorum" olarak tanıdığımın
aslında "pazarlıkçı aşk(!)" olduğunu öğrenmek beni yıkmıştı...
Kafamı kaldırdığımda sarmaş dolaş bir şekilde uzaklaşan
"ben de seni" ile "pazarlıkçı aşk(!)" ı gördüm...

Artık tükenmek üzere olan gücümü toplayıp bir nefeste seslendim :

--- Heyyy "ben de seni" ! peki ya "seni seviyorum"u nerede bulabilirim söyler misin ?
** Yanlış yerde arıyorsun evlat, burada bir ömür bulamazsın,
Aklından milyonlarca kelime geçer ama yüreğinde tek bir kelime ikamet eder...

ONU BULMAK İSTİYORSAN, AKLININ ODALARINI KİLİTLE,
"SENİ SEVİYORUM" YÜREĞİNİN FAKİRHANESİNDE...!

// K.N