Ve Büyük Aşklar Büyük İspatlarla Sınanır

İsmail'i kesemeyen bıçak bizim kalbimizi kolayca kanatıyor.....
Gögüs kafesi ağrımadan nasıl dua eder
insan hu zikri düşünce dile yenileniyor insan belkide
her hüzünlü duadan sonra iç çekişlerimiz ondan
Bulanık zihnim
Çengelli saçlarımdan damlar kan hücreleri
Bir bitiş sancısı
içimde kıvrılıp yatan ince bir sızışın şimdilerde
Nedenini bilmeden ağladığım .....
Kendimi kaçırmaya çalıştım içimi kemiren yüzlerce kendimden kaçıyordum
Düşüm bitince
Gitmendeki sır neydi ki hangi boz ceylanı bulmaktı
Defalarca sana geliyorum
Orda bırakmak istiyorum dur gelme yalvarırım gelme,
Ve yine
Bir mum gibi eriyip yine kendi içime akıyorum ...
Yaşam yaşadıklarımızdan üzerimize sarıdığımız bir top kumaş
Acıdıkça tenin içindeki can kafesleri yakıyor YA RABBİ ! bir bir içimi
Oysa nasıl dayanmış Hz.İbrahim acıya
O ne aşk YARABİ !
Duyduğun Dostuna
Kurtar teni ruhu azabından,
Aşkı kalıcı kılan acının duraklarıdır.
Bu yüzdendir demlenip bir gömlek atlamak,
Acılarla anlamını bulur yaşanan bütün aşklar
Ve azap en güzel adı olur lezzetin
Ben artık hatırlamıyacağın başka bir rengim...
Bu yazılarım Çaresizliğim Ya Evvel Ya Ahir