Fernando Pessoa'dan...

"hiç 'üstad' diyebileceğim biri olmadı.

hiçbir İsa gelip benim için ölmedi.

hiçbir Buda gelip bana yol göstermedi.

hayallerimin ucunda hiçbir Apollon,

hiçbir Athena zuhur edip ruhumu aydınlatmadı."



* * *


dalgın ve ötesiz berisiz
ve de tanımaksızın
yüzüyorum ölü denizinde
kendi varlığımın.

suyu hissettiğimden
hissediyorum sıkıntıyı...
görüyorum seni, ey çalkantı,
hayat-huzursuzluk...
bana has yelkenler ki...
çark etmiş dümeni...
insan sureti gibi soğuk
yıldızlı bir gökyüzü.

gökyüzüyüm ben, rüzgârım...
gemiyim ve denizim...
hissediyorum ki ben değilim...
yadsımak isterim onu.



* * *


ben hiçbir zaman hiçbir şey olmak istemem
ben hiçbir zaman hiçbir şey olmak isteyemem
ben hiçbir zaman hiçbir şey olmak istemeyeceğim
ama bende dünyanın tüm hayalleri var.




* * *


bir sey kalmaz geride, hiç bir şey. hiçiz biz.
biraz güneşte, biraz havada geciktiririz
üzerimize çöken solunamaz karanlığı,
küçük düşürülen, dayatma altındaki yeryüzünü.
üreyen, ertelenmiş cesetler,
kararlaştırılmış yasalar, görülmüş heykeller,
bitirilmiş methiyeler...
her bir şeyin kendi mezarı vardır.bizlerin,
bildik bir güneşin kan bağışladığı etin akşamı
oluyorsa
onların neden olmasın

öyküyüz biz,öyküler anlatan, başka HİÇ..!




* * *


hepimizin iki yaşamı var;
sahici olanı: çocukluğumuzda düşlediğimiz yaşam...
sahte olanı: başkalarıyla ortaklaşa yaşadığımız



* * *


ruhsa, birden fazla var bende.
ben'se benden daha fazlası.
herkes kayıtsız oysa
yaşadığım hayata:
susturuyorum onları,
kendim konuşurken.


* * *


bu gövdenin durup durup çekilişi
bu sessiz istek bacaklarında
yaz geldi serinin özlemindendir
dağ kokusu hava kokusu
nerden kalmış eski bir

yerken kendi gövdemizi kurt gibi
yıl boyu kandiller gibi yakarken
ne gülünç düşünmek üç dört günlük
bir dinlenmeyle insan kendinden
yine alacaklı çıkabilir
...

bu bizim bir yanımız yoktan umut
gülünçlüğüne gülünç ama bizimdir
işimiz dünyayı biraz kendimizde
biraz sürdürmek dışımızda sadece
yoksa sonu başından bellidir



* * *


bir daha dinle beni ve anla. her şeyi iyi dinle, sonra söyle bana, düş hayattan daha iyi değil midir? çalışmakla bir yere varılmaz. çabalarımızın sonu yoktur. hiçbir şey yapmamak - yegane soylu, seviyeli tavır budur, çünkü gerçekleştirilen şeyin tasarlananın daima altında kaldığını, tamamlanmış yapıtın hayal edilenin alt tarafı grotesk bir gölgesi olduğunu kabullendiğimizi gösterir." (huzursuzluğun kitabı'dan)