SANCI

ordur dağı aşındırmak
bilirim
yağmur bekler çorak yüreğin
kıvranırsın toprakyoldaş
sırrına ayna tutuğum dehliz gibisin
sana yansıyamam

duyarım
kundaklarsın ninnileri
benim marşlarım var
kanatlıyorum şehri kıbleden kuytuya
başı açık erguvan secdesinde bir kuş günahınca
biçtiğin diyara yaslanıyorum
fırınımda yüz kanal insan
gözlerim cellat
güvenme bana

görürüm
gecelersin
çatına yıldızlar yapışır
taşlı bir nafakanın çorbası kaynar üç ayak
bebelerin ağlaşır kırsal memelerin çeşme başında
avuçların göğe varır
varır da
duana kök salamam
bayramına uzak düşerim
ezanım siren -nefesim yara
aşkına dokunamam
çelik bir davulcuyla

yürüyorum toprakyoldaş
ateşin tuzağındayım
meydanım katıksız
boyacılar kin sürüyor yaldızlı nafakaya
bozgundur çığlıklar
irkilirsin
ellerinden tutamam
başak sofran açlığa gem vurur
ben kızıl bir şarap içerim
ıssız balıkçıların iç denizinden göçerim
mısralarımla sana
kim bilir
son damlanın izindeyizdir
bir tank geçer içimizden
önce seni çiğner
sancak renklerinden sana kefen biçerim
aklım ermez çift sürmeyi
kitabım ciltli
yolum fabrika
seni doyuramam toprakyoldaş
güvenme bana…

HAKAN SÜRSAL