mevsimler işaretler ve anadolu

ömüye giden mezarcıya ilk işaret şudur:
‘?’
karanlığın ucu çoktur
cennet neden soğuktur ve çıplak bebeler ölmez mi?
kışa düşmanlığım bu yüzdendir
güneşe sevdam bu yüzden

tanrı gelip sobamı yaksa…

keşke tenim kavrulmasa ve merhemim olsa
-bronz kemiklerime
her yan incir acısı
her yön kıyamet
hanemin tanım sancısı dilimi hırpalıyor
çıkınımda soluyor ‘dede korkut’
yeni işaret şudur:
‘( )’
yarım kalmış mertlik suçtur
tutku ateşli boyuttur ve kar adamlar erimez mi?
yaza düşmanlığım bu yüzdendir
suya aşkım
bu yüzden

seni dışlamak beylik takıntı…

aniden çıkıveriyorsun en olmadık iklimden
ki ben
harakiriyi bir kılıçtan öğrendim
aklımdaki kesiği bilmeden
akdeniz, sürgün verdiğimin resmidir
ılıman dostları yüzleştirdim
yeterliyse ip uçları yeni işaret şudur:
‘!’
sağa dönüş yoktur
güze düşmanlığım bu yüzdendir
orak aşkım bu yüzden

azrailin eline düşmedikçe çekiç…

bak! üstümü örtüyorum meriç’in tortusuyla
sanma ki hazinemin işgalindeyim
sonsuz canım olsa sorardım ardıçlara
hanginiz benden daha köklü çıra?
bu deyiş bir anadolu heyecanıdır
yaylasında obadır
aktıkça nehirler, ele vermem pınarları
yeni işaret şudur:
‘ / ’
bölündükçe çoğalan hücre -kuldur
bahara düşmanlığım bu yüzdendir
eylül aşkım bu yüzden

daha fazla vurulamam sana…

nemrut’un çok sesli tanrıları ağıt yakar tarlamda
zenginliğim bir özgeçmiş hasadı
duaları umuttur
çiçek yontar kırlarımda kutsanmış nineler
çobanlarım bir sürünün yetkin öğretmeni
toprağım yaradılış
efsanemin ilahi bilincidir
kitabesinde halk süsleri
son işaret şudur:
‘.’
uğrunda kan dökülen her ana -yurttur!
insana düşmanlığım bu yüzdendir
dünyayla dostluğum
bu yüzden

er geç yolunu bulur göçebe kuşlar…

elbet ışık da sızar karanlığın ucundan
tarih tek uluslu rengarenk bir çocuktur
ihanet de yazacaktır celladın siyaseti
bu destan antakya’da zamanın büyüsü
bu sevda izmir’de vals
sivas’ın cansız kucağıdır
tanrı bu iklimde insana inanmıştır
ve işaret kalmamıştır yatağında fırat’ın
varsa yoksa üç nokta yan yanadır

en önde yürür ‘kibele’

toprağıma doğuşum bu yüzdendir
mevsimlerim bu yüzden…

hakan sürsal