Sırrını Ağlayanın Şarkısı

I.
Daldan metal toplamaya başladım
Sonra çığlıklar yükseldi dağdan
Toprakla aramızda gizli bir anlaşma dedim
O sanki bana dedim
Bir sır gibi dolandı

Yağmur boşanmadan önceydi, hiç koku yoktu
Kolları da olduğunu ilk o zaman anladım

Öyle yatıp uyuyanın şarkısı olmaz
Ağlayıp da ölmeyenin sırrı okunmaz

II.
Köklerden demir erittim
Tepeden heceler yuvarlandı başıma
Dilsiz bu ağaçlar ama beni duyarlar dedim
Onlar beni geçmişte dedim
Yapraklara sarıp sakladılar

Öyle uzun kaldım ki gölgede, yeşildi uykum
Rengin dünya olduğunu ilk o zaman anladım

Uykuda uykuyu duymayanın sesi çıkmaz
Ağlayıp da ölmeden sır kalınmaz

III.
Sürüngen kuyruğunda çiviler gördüm
Kazdığım topraktan yaşlı ışıklar sızdı
İplik iplik dereler toprakta dedim
Denize kadar beni dedim
Taşıyıp yaşattılar

Taş incelip toprağa, ordan suya dönmüştü
Tenin çamur soyunu ilk o zaman anladım

Uykusunu soyunup uyananın masalı olmaz
Ağlayan da ölen de suya kazınmaz


Pelin Özer