KOPTU BİR YAŞAMAK TELİ

Dostum..
Zaferlere alışan bir nesle
İhanet etmek gibidir yaşamak
Benim yaşamam
Bir tutam perçem bir tutam yankı
Nesi böler ortadan bilmem bütünlüğümü
Bu sağlanan ama nasipsiz duruşumun
Bu hicazi ezanlarla çırpınan şehrin
Nesi böler uykumu can pusudayken
Kalbin manyetik bir zaafı vardır
Ve kan kendi içinde çevrilir diye mi herşey
Kalkıp gideyim diye mi
El ayası kadar hüznü sahiplenmeden
Herşey imzasız bir hükmü dogulamak için mi
Parmağımı doğruyorum o halde


En güzel vavı çizmek kuşlara kalsın
Mavi bir apartmanı gözlemek kuşlara kalsın
Korkmak gölgenin tacizinden
Buluta seğirtmek kuşlara kalsın
Şizofrenisi yeter bana kaşık ucuyla
Dirhemle panayir şairliği yeter
Altın tozu yutmasam nolur,hançerem paslı
Bana efelenmek yeter kendi kalbime
Zafer ihanettir Leyla diyorum
Leyla dişil bir piyade adıyken..

Bir dokunmak gibidir dostum yaşamak
Benim yaşamam
Hani kilden bir heykele,üflemeden önce
Helvadan putlara,gün ışığında
Hani gelinciğe,rüzgara karşı
Beynine beynine ishak kuşunun
Talihin elyazması sayfalarına dokunmak için
Parmağımı doğruyorum o halde
Neye dokunsam birikecekse cerahat
Neye dokunsam ayna olacaksa birden
Parmağın ne hükmü var mayamız toprak
Sentetik bir gövdesi vardır Leylanın belki
Ona tırnaklar,mahreme doğru
Ona tılsımlar,kadife hem de
Ona suyun ebruzen teri kıvamı
Ona inşirah ona beşerret
Habeşi bir annenin sütü dokunsun
Azıcık döşensin de kahrıma haritalar
Leylanın savaş alanları bana yurt olsun
Bana kavimler küsmüş,ardından çiçekler
Leyla küsmüş ne yazar..

Bir duanın reddidir dostum yaşamak
Benim yaşamam
Tren geçer ne zaman duaya kalksa ellerim
Kim bilir hangi hikayenin masum sanığı
Eriye eriye gizlenmektedir kompartmanlarda
Kim bilir hangi köy öğretmeni
Köyün kafesini örmektedir cam kılığında
Rotasını şaşırır salavatlarım
Yolcuya gülünç bir acımak düşer
Trenin yumuşak bir zehri vardır
Çeker kutsal sözlerimi duadan demire
Melekleri hissederim
Şahitlikleri dosdoğru melekleri
Ellerinde hamur taşıyan melkeleri hissederim
Utanırım sonra tren de biter
U***** yorgan yumuşaklığınca serilir
Hamur yürek kıvamında
Leyla da utanır erinin hamurundan..

Bir talanın sevincidir dostum yaşamak
Benim yaşamam
Kağıt evler çocuklarda bir hışım
Kadınlarda elvermez bir coşku saiki
Tüter ak nefes,yağar ıpıl ıpıl
Mermer utanmak için yaratılmış gibidir
Kendine hendek eşen bir farisi vardı doğru mu
Kerpice karşı yangın,talanların en müşkülü
Biten bir savaşı andırır toprak,altındakiler hariç
Biten bir savaşı andıran toprak
Aşkı bitirmek için en uygun haldedir
Leyla diyorum yine Leyla
Son teli bu talanda kırıldı tamburamın
Sözün her demde maskara ediciliği vardır
Söze inat tamburama inat,
Kağıt evlerin meskenetine inat
Yaşamımın tarifini kendime bırakıyorum..
Benim yaşamam dostum
Bir inat gibidir...

Zuhurberk Silikhayta