Tımarhane Şiirleri

Tımarhanedeki İsa

Deli değilim, diyor, avucundan çivilemiş kendini isa
Oysa Müslüman bir de üstelik;
anasının adı Hatice
Babasının adı Mustafa,
belki bir peygamber çoçuğu olurdu
Ama tutturdu tanrının oğluyum ben diye
Ve azıttı işi bir öğlen Fatih’teki cami avlusunda
Geceden kurduğu tahtaları çakarken
Avucunun içine saplandı çivi
Cemaat de şaşırdı buna
Bir damla kan göremeyince yerde
Din değiştirdiler hemen ve telgraf çektiler papaya
“ Yakalayın, tımarhaneye atın!” yanıt gelmiş Vatikan’dan
burada yanımdaki yatakta uyuyor şimdi İsa
arasıra garip bir dilde mırıldanıyor
ama hep üstüne işiyor.


* * *

Matem Donu

Tımarhaneden ikinci kattan bir kadın sinirlenerek bilinmeyen bir
nesneye
attığında kendini yırtık donu kaldı ibramın elinde, dikine düştü
aşağıya ve matem donuna dönüştü kumaş parçası ilk önce;
ertesi öğlen haber geldi karşıdaki acil servisten
kadın yaşıyordu ve böylece bir çaputa dönüştü ibramın elindeki
ve basit bir iskambil oyununda şakası yapıldı
bir daha kim atlar diye hafif bahis kokuyordu
herkes ibrama baktı lakin o hala anlayamamıştı
o havada yakaladığı donun lastiğinin kadının
düşüşünü nasıl yavaşlattığını,
ertesi hafta kadın geri getirildiğinde
balkonun çepeçevre tellerle örüldüğünü gördü
“ Kolay “ dedi ibrama “ atlamak.”
“ Bir üst kat daha var burada.”
“ Don giyme ama!”dedi ibram
Fakat kadın o üst kata hiç çıkmadı,
Çünkü donsuzken rahatça işeyebiliyordu koridorlara.


* * *

Kabus Kümes

Geveze bir deli iştahını kaçırmıştı ibramın
“ Döllenen yumurtalar da tavuk götünden çıkıyor ya!”
diyordu, “ Henüz civciv olmadan yiyoruz biz bunları,
horoz dölü yiyoruz aslında.
”Yumurta doğuran kadınlar düşledi ibram hemen
ve caydı bundan, imkansızdı bir horozla çiftleşmesi bir
insanın ama dedi kendine az da yoktu köyde tavuk beceren
ve tavuğa baktı masadaki, midesiyle beraber kalktı
kenefe gidip kustu, öğürdü.
Yorgun gitti, yattı uyudu.gece rüyasında kümeste buldu kendini
ve bir tilki gelerek yiyince onu
gülerek uyandı kabusundan.


* * *

Hamlet

İlk gece zordu burada, yataktan kalkamadım
Ve son gece de zordu burada dışarı çıkamadım
Geldiğimde aklım başım yerinde değildi belki de
Çıkarken geri döndüklerine sevinemedim
Bir adam vardı burada eski hakim
‘ Sarı dosya sarı dosya…’ bağırırdı her akşam
başka biri fırıncıydı bir gün kızıp kendini atmıştı ateşe
iyice pişmesini beklemişlerdi herhalde ki
yanık yaralarıyla doluydu bedeni
ekmek yemezdi hiç,
buradaki hemşirelerden birine aşık olmuş
başka birisi de vardıdelirmek için bahaneler bulurdu
akıllı bir adamdı, ama attılar dışarı
ve bunun üzerine delirdi gerçektende
bense neden geldiğimi unuttum şimdi
iyileştiğimi söylüyorlar
oysa anımsamak isterken her şeyi
burada olmadığımı biliyordum zaten.

Leon Felipe