AKŞAMÜSTLERİ

avuçlarım öyle boş ki

küçücük koynuna sığınıyorum sancıyla
savrulmuşken yüreğimin dümeni
bir parça mavilik uğruna

ne vakte kadar beklerdi
bir insan üzünçlü gülünü
susuz bırakıp gözbebeklerini

apaçık görmüştü oysa
olan biten her şeyi
akşamüstleri
akşamüstleri

kaan ince