TEKLİK

endişeli bir görünüme büründü avuçlarım
yansıdı içine sonra su gibi temiz dünya
göçmez oldum oluk oluk akan acıyı
avuçiçi çizgilerimden yaşlı toprağa

kızgın bir yalnızlıktı savuran beni
belki de yeni başlayan gece, sevgiye yengin
bir adım ötesi çığlığımın en kaygısız en coşkulu yeri
ölüm gözlerimde yaşlandın

şimdi gel durma, zehir zıkkım olsun karanlığın

KAAN İNCE