Sabaha,Hüzünlü Bir Anı Gibi...

sevdakaç bir hüzünden geriye kalan
gözler(imde) kana oturur

nasır parçalarından duvar: gözlerine, insan döken istasyon:
yüreğim, kumral kıyılara sabah sinen, geceyi cellat tutup
saçlarıma kadeh tutturan fenerler. yalnızca, deniz sırtına
boyanan serseri yağmurlar geriye kalacak ömrümden.

sesimde çıkan varoş: kelebek günahına, aşkın bestesi… karışık
sarma durgunluğumla inancımı.

sarkar sessizlik ufkun içine, binlerce yıldız akar göğsümden.
bakışlarımda, meşalelerle gözyaşını birlikte taşırdım ki ellerime
toprak kokusu çıkaranlar solmasın gözlerime.

kimsin yüzüme bayram sıyıran adam, loş mevsimlerin buruşuk
adından, ölüm korkusuyla.

her ağlayış ışık kıyımı, yaşamdan takvim geçişlerinde özür
dilerken zaman.

çığlık kesme yalnızlık

Kaan İnce