Roza

önce beyazındaki yaban hüznü ehlileştirdiniz
göbeğindeki gölette serinlettiniz yangınınızı
adaçayı kokan sahillerine demirlediniz

onun en yükseğine çıktınız, cumbasına

kimsesizlikten çıldıran bir adaya mahkûm ettiniz
onda çoğalttınız üşüyen yalnızlığınızı
sonra kendinize gittiniz

o artık yüzük parmağınızda ısınan roza . . .


Ayten Çolakoğlu