Küldeki Gülümseme

gökyüzünde köşe kapmaca oynardı güneş ve ay
gönlümüze düşerdi küpe çiçekleri

lirik bir uykuya dalardı sıcak gövdelerimiz
iki kişilik rüyalarımız birbirine karışırdı

aşktan konuşmazdık hiç, çünkü biz aşktık
uzun uzun severdik uzaklığımızı, dudaklarımız incirdendi

uykusuz bir şehirdi gözlerimiz
ve içimizdeki sandal hiç kara görmemişti

yaralı güvercinlere kanat takardık
güz çocuklarıydık, durmadan üşürdü ellerimiz

aşkımızdan fidye istedi hayat
her şey yalandan bir kahkaha, sanki her şey masaldı

ateş suyu içtik, saflığımızı giyindik, kırılgandı düşlerimiz
lir çalarak uyuttuk içimizdeki yaban geyiklerini

ılık koynumdan bir anka daha kanatlandı gitti
aşk bitti, şimdi küldeki gülümsemedir yanışım . . .