SİMYA

yaş fışkıran camda çözülür saçların örgüsü, geceyi bekler tek
kişilik pastel gölge, yüzünde kırışık kağıt parçaları, barut kokusu.
bacalar: çatılarda faltaşı gözler. işte silkiniyor kaçamak bakışlarda
ölüm, sabah sisinde kömür cesetleri. düş çiğniyor kalem ısıran
çocuk, eriyor metal heykeller. güz tınısı: yılların duruşunu alın
çizgilerinde saklayan sevincin yankısız çığlığı. dönence açısıyla
kırılır yüzün saatlere vurur. unut duyduğun sessizliğin kumanyası
terk edişleri. kir tutar zamanın çark dişlisi. hız tarihte seker,
yara kalır öpücükler dudak kenarlarına. yalnızlık: düş orucu.
uçurum suyunu içer mi gece? simya… uygunadım dalgalar…
sehere…

KAAN İNCE