kâğıt kadehlere döküldü keskin parfümümün kokusu
seramik bebeklerim gözyaşı döktü dantellerinden
yastığımdaki cam güvercin uyandı esneyerek
şimdi içim sonsuz bir manolya mezarlığı
rugan pabuçlarımın kırmızısı kırıldı
pembe sayfalı hatıra defterimdeki prens alev aldı
çocukluğum, uzayan parmaklarım, tüller ve küf
her çiçeğin ölümü bir zalimin parmak ucundadır ! . .
Ayten Çolakoğlu
22 Şubat 2010 Pazartesi
MANOLYA MEZARLIĞI
Gönderen exileangel zaman: 10:50
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum:
Yorum Gönder