Olmayan

ipeğin dili olsa anlatsa beni.

desem değilim, ağır misafir

serinlik taşıyorum yol ustasına

şükürler olsun diyorum, dinlenmiş olarak

uyanmadım hiçbir sabah, bu bana

bir sır verdi, orta yerde saklanan

bir sır, kendine sahip çıkan.



nereye bakıyorsun, orası yok ki.

elma bahçeleri, eski insanlar

duruyor dünde, bir şey diyecek gibi

çiçeği burnunda bir demet nergis

gibi duruyor, şaşırmış sanki.



herkes yattıktan sonra, ben ona

sesli düşünür orman, kuş sesleri vs

yoktur orada türkçesi bozuk olan,

diye anlatıyorum, artık olmayan

gücenmiş güzelliği, o kutlu ikindiyi

hak geçmesin diye durduğum zaman.





(Giderken Söylenmiştir’den)



İbrahim Tenekeci