Bukalemun

bu alem / bu kalem / bu un
degistikce
kendi kendine sordugun
sormaktan yoruldugun
zaman sen sen oldun
bicim buldun / bir icim oldun / dudaga vurdun
gölgeye durdun
yürege sundun
aktin aktin
akmaktan yoruldun ve duruldun
güneste kurudun
buhar oldun
buhar oldugun
zaman sen sen oldun

gökle baristin / yildizla tanistin / ay ile kucaklastin
geceye düstün
geceye düstügünde
salkim sacaktin
islak ama sicaktin
sen yagmur oldun
yagmur oldugunda
beni islattin / aglattin / yagmaladin
beni yagmaladiginda
ben anladim
seni oldum olasi yanlis yerlerde aradim
sen benim kovaladigim
ama yakalayamadigim
kacaktin

sen bu alem / sen bu kalem / sen bu un
sen bukalemun
tek sahibi
tek gercegi
tek resmi
degisken ama degismez ruhumun
bagisla
hatalarim cocuklugum
yitirdigim sadece kabugun
bense badem sandim
aldandim
gölgedeki gölgene yanildim
sarilamadigimi o adem sandim
ayaginin önüne uzandim
ezilsem / gecsen beni / cignensem
yemyesilim simdi
sana cimen olurum
sen kaybet yine kendini
ben bulurum bende seni

icimde hersey esil
icimde sen yemyesil
varsin bütün renklerimde
sana kavustugumda
beni buluyorum
ben ben oluyorum
son veriyor ask askin mealine
bu alem dökülüyor kaleme
kalem un ufak olur
toplanir biraraya ayriclar
sözler artik anlam tasirlar
bu alem / bu kalem / bu un
bir bukalemundur
degisen sadece suretindir
ruhun ebedidir
degismen kaderindir
o resim hep icindeki resimdir
var ama görünmez ve tarifsizdir
essiz ve tektir

uzaktan uzaga
tarif ettigin sürekli eksiktir
eksigini tamamlayan bir ayri renktir
buldugunda
sen sen oldun demektir
umdugun oldun
cünkü
sen hep o bukalemundun


Murat Kayali