Dün geceydi,
Herkes bir şeyler söylüyor,
Kimse gerçekten birbirini
Dinlemiyordu...
Anlayamıyordum onları.
Sustum.
Bu zamana kadar çok şey söylemiştim.
Bu zamana kadar çok şey dinlemiştim.
Sözcüklerle suskunluğumu nasıl anlatabilirdim.
Anlayamıyorlardı ki beni. Sustum.
Dün geceydi ve ben sustum.
Bilincimin altından geçenler de sustu.
Yağmurdan kaçanlar da.
Dışarıya açılan bütün pencereleri açtım
( içeriye yıldızlar dolsun diye.)
-İnancını yitirme geç kalmış olabilirsin, inancını yitirme çok yorulmuş olabilirsin,
İnancını yitirme çok suskun durabilirsin.
Nedendir bilmem ay da sustu.
Bir çok suskunluk sanki biribiriyle konuşuyordu da
Onları dinliyordum ben.
Dün geceydi susmuşlardı.
Olmayanlar için bir dakikalık saygı duruşuna geçildi.
Olanlar için görünmez ağlar çekildi .
Sürekli semah dönen "can"larda suskundu...
Siyah bir kapı açıldı çocukluğum içeri girdi
Bana bir şeyler söyleyecek sandım.
Ama o da sustu.
Soramadım ona, hiç birşey soramadım.
"Ne oldu sana"diyemeden zaman da geçti.... Gitti.
Dün geceydi herşey anlamını yitirmişçesine sustu.
Bir yerlerde, çok uzaklarda olabilirmiş,
Neden olmasınmış.
Seversem mümkünmüş.
Düşersem kalkarmışım,
Ölürsem de yeniden doğarmışım
Sözcüklerle oynayıp durmamalıymışım
Aldanırsam da, kimseyi aldatmamalıymışım.
Kusura bakmamalıymışım,
Dönüp de kaçmamalıymışım...
Bu kadarı yeterliydi. Sustum.
Dün geceydi hep beraber susuyorduk,
sokak araları ve apartman boşluklarıda bize katıldılar.
Yan yana yürüyerek uzun suskunluk tünellerinden geçtik.
göstermelik yalanlar söyledik içimize ve geçmişimize.
Sonra yaşanmalık anlar vaadettik geleceğimize,
Fakat gizemini anlayamayınca yazgılarımızın
Dayanamadı
Gece.
Ve sustu.
Sende sus,
Anlatma, sakın kimseye bir şey anlatma, diyecektim ki...
Aramıza bir uzun suskunluk girdi
Ziya Alpay
23 Kasım 2009 Pazartesi
Suskunluğun Melodisi
Gönderen exileangel zaman: 10:08
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum:
Yorum Gönder